- wojowniczy
- прил.• боевой• военный• воинский• воинственный• драчливый• ратный* * *воинственный* * *вои́нственный
Słownik polsko-rosyjski. 2013.
wojowniczy
Смотреть что такое "wojowniczy" в других словарях:
wojowniczy — {{/stl 13}}{{stl 8}}przym. IIb {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} skłonny do wszczynania wojen, walki; dążący do rozwiązywania konfliktów walką : {{/stl 7}}{{stl 10}}Wojowniczy lud. Wojownicze ugrupowanie polityczne … Langenscheidt Polski wyjaśnień
wojowniczy — 1. «skłonny, dążący do walki, do załatwiania swoich konfliktów walką» Wojowniczy naród. Wojownicze plemiona indiańskie. 2. «skłonny do agresywnego, napastliwego zachowania, do zaczepek; świadczący o takiej postawie; czupurny, zadziorny»… … Słownik języka polskiego
czupurny — czupurnyni, czupurnyniejszy «skory do zaczepki, do zwady, do bitki; zawadiacki, zadzierżysty, wyzywający, wojowniczy» Brat czupurniejszy od siostry. Czupurni chłopcy. Czupurny kogut. Czupurna mina. ‹ukr.› … Słownik języka polskiego
wojowniczość — ż V, DCMs. wojowniczośćści, blm rzecz. od wojowniczy a) w zn. 1: Wojowniczość Indian. b) w zn. 2: Wojowniczość usposobienia … Słownik języka polskiego
wojowniczość — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. ż IVa, DCMc. wojowniczośćści, blm, {{/stl 8}}{{stl 7}}od przym. wojowniczy: Wojowniczość tubylczego plemienia. Wojowniczość czyjegoś nastawienia. {{/stl 7}} … Langenscheidt Polski wyjaśnień
